Donderdag 29 juli 2021
Welkom bij de club, de club van 50+ Het tijdperk van je jong van geest voelen en merken aan je lijf dat het hier en daar begint te piepen en te kraken. Maar het komt goed schatje, het is best fijn om 50 te zijn.
Bijna 22 jaar geleden kwam jij in mijn leven, we hebben een hele poos wat om elkaar heen gedraaid tot we op 6 november 1999 een date hadden voor ‘Weert swingt’. Vanaf die avond waren we onafscheidelijk en zijn we geloof ik nauwelijks meer dan een dag bij elkaar vandaan geweest. Ik leerde jou kennen toen ik in 1998 mijn appartement te koop had staan, jij kwam met je vader als koene ridder, zonder wit paard, mijn appartement binnen gelopen waar ik aan tafel vogelhuisjes zat te schilderen. Er was zelfgebakken appeltaart en koffie. Ik zou verhuizen naar de benedenverdieping alwaar ik het appartement had gekocht om zo een riante tuin erbij te kopen. Achteraf vertelde je dat jouw interesse meteen gewekt was, ik had in die tijd op mijn 28ste nog oogkleppen op. In dat jaar kwamen we elkaar diverse keren tegen en werden de praatjes steeds leuker en werd ook mijn hart geraakt. De rest is history. Meteen dikke mik, samenwonen in mijn appartement, jouw appartement verkocht je aan mijn zus en in september 2000 kochten we ons huis aan de Gildestraat. En op 10november zeiden we officieel “ja” tegen elkaar. Hopseflops, gaas op dae lolly! Op 22 augustus 2001 werd Nina geboren en op 1 mei 2003 onze Julia. Jij werd een gruuetse (trotse) meiden papa.
Wat heb ik jou bewonderd, en nog steeds, hoe je het allemaal fikste met die grieten. Je nam feilloos alle zorg op je, van verschonen, tot staartjes maken, niks was je te gek. Heerlijk om te zien hoe ze genoten van het naar bed gaan ritueel zoals jij dat alleen kon. Hup kind over de schouder en naar boven dragen, dan nog even ‘gek doen’ op het grote bed en daarna sliepen ze in een mum van tijd. Ik was van de verhaaltjes en de kleine slaap lekker gesprekjes. Je hebt me in die tijd zoveel uit handen genomen (en nog steeds) als ik het druk had in mijn werk. We deden en doen het echt samen.
We zijn een team, staan er samen voor en dat is altijd zo geweest. We hebben ooit meningsverschillen maar ruzie hebben we tot de dag van vandaag nooit gehad, daar was nooit aanleiding toe. Ik denk dat jij me vast af en toe achter het behang had willen plakken als ik weer eens van mijn nukkige, recalcitrante buien had maar je deed het niet. Voor mij was jouw eigenwijsheid ook wel eens uitdagend maar die maken het leven mooi en niet saai. Onze grootste gemeendeler is onze humor! Die past naadloos op elkaar en voor ons geldt ‘een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd’! Woordgrapjes zijn bij jou favoriet en je laat ze zo uit je mouw glijden. Zeker nu houdt het ons leven op de been ook al valt er niet altijd iets te lachen.
De situatie is in dik anderhalf jaar enorm veranderd en dit heeft zijn weerslag op ons allebei. Ook nu zijn we een team, we gaan hier samen doorheen maar toch ook onze eigen weg. Jij kan niet voelen wat er in mijn lichaam gebeurd maar je ziet het wel degelijk. Ik zie dat onze gezichten iets meer tekenen door bezorgdheid, het onbezorgde is uit ons leven verdwenen en komt ook niet meer terug. Ik zie aan jou als ik me niet goed voel dat het jou pijn doet, dat dit ook jouw humeur beïnvloed, wat zo ontzettend begrijpelijk is. Gelukkig kunnen we samen goed praten en is er geen onderwerp dat onbesproken blijft, vaak met een kwinkslag of wat zwarte humor maar het mag er allemaal zijn. Ik hoop dat ik ook oog genoeg heb voor jou en je zorgen, dat ik er genoeg voor je ben. Jij verdiend alleen het allerbeste, gewoon om wie je als mens bent.
Vandaag gaan we jouw leven vieren. Helaas niet zoals anders maar vieren doen we het zeker. Jouw dag, blij dat jij 50 jaar geleden op deze aardbol kwam. Lieve Johannes Coenradus Flink, ik hoop dat ons nog wat mooie, humorvolle en stralende jaren gegeven worden waarin we samen mooie herinneringen kunnen maken. Herinneringen om nooit te vergeten. Ik hou van jou tot de maan en terug x10! ♥️
madebyvonne 