Woensdag 21 juli 2021
We zijn 5 nachtjes weg naar Drenthe zoals ondertussen iedereen wel weet. Het zou eerst de Eifel zijn maar aangezien er vreselijke overstromingen zijn geweest in dat deel van Duitsland vonden we niet dat we het konden maken om de ‘ramptoerist’ uit te gaan hangen en daarbij geeft een verwoest landschap ook geen rust. En rust is wat we nodig hebben in deze roerige tijden.
Het gaat fysiek niet goed. Ik kan er wel omheen draaien maar dan houd ik iedereen incluis mezelf voor de gek. Het eerste deel van de kuur ging beter dan vorige keer nadat de dosis omlaag was gezet maar nu is het de 5FU die me parten speelt. Geen energie, enorme buikpijnen, nachtelijke diarree aanvallen en als extraatje een schimmelinfectie in mijn mond door de lage afweer. Het doet pijn, eten en slikken is niet grappig meer. Dus heb ik nog snel voor vertrek een medicijn geregeld om het probleem op te lossen maar dat duurt een dag of 5. Ik ga dus voor het eerst in mijn leven in de zomervakantie weg in eigen land gewapend met een arsenaal aan medicamenten om me op de been te houden.
Waarom dan toch op vakantie gaan vraagt menigeen zich nu af? Omdat ik na 7 weken de muren thuis een beetje beu begon te worden en verandering van omgeving kan vaak goed zijn. Het stelt alles weer eens in een ander perspectief. Daarnaast had ik verwacht dat ik me weer het meisje zou voelen na een week maar dat blijkt niet zo te zijn. Maar de allerbelangrijkste reden is samen zijn met Johan voor wie het nu ook zomervakantie is. Voor hem is het ook belangrijk om er even uit te zijn.
En zo stel ik mijn verwachtingen maar weer eens bij zoals ik het afgelopen anderhalf jaar al zo vaak heb moeten doen. Na een uurtje actie zoals vanmorgen de ‘hunebed’ highway is de energie helemaal op en gaat bijna het licht uit. Lopen kun je geen lopen meer noemen maar is meer een soort marcheren geworden omdat mijn voeten niet meer willen door de neuropathie. Maar geniet ik minder? Volgens mij niet, het is alleen anders, we passen ons aan, het is niet anders. Hebben we minder lol en plezier? Echt niet!! De humor krijgen ze er niet uit want een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!
Tot de volgende, enne ‘ik bid niet vor bruune bonen’.
madebyvonne 
Jeetje Yvonne schrik enorm wens Jouw jullie heel verl sterkte mijn lievelingsneef neef gaf me voor zijn sterven deze quote :
“ immer wenn Du denkst es geht nicht mehr, kommt von irgendwo ein Lichtlein herr “
Hoop en bid dat je nog een hele tijd bij Jouw familie mag blijven.
Liefs, Liesbeth
Noveenkaars Lourdes brandt voor je 💪🌹💕
😘