Het zal echt wel van alle tijden zijn, oorlogen, ziekten, dood en verderf in de wereld. In de middeleeuwen had je ook ziekten als de pest, scheurbuik door vitamine gebrek, oorlogen waren aan de orde van de dag, neem de 80 jarige oorlog, 80 jaar!!!! Toen had je nog geen radio, TV, internet, social media, je had een dorps boodschapper die vertelde aan iedereen die het horen wilde de nieuwtjes uit het dorp, je had postkoetsen maar eer de brief was aangekomen op bestemming was het leed vaak alweer geleden door de tijd die verstreken was. We leven anno 2014 en zien en horen vaak meer dan goed voor ons is. Kijk naar het journaal, een en al ellende, de radio, 3FM die weer reclame maakt voor serious request om geld in te zamelen tegen moedersterfte in Afrika, of gruwelijke onthoofding filmpjes uit Syrië. Zo kan ik nog tig dingen opnoemen. Voor ons hier in ons kleine kikkerlandje is het een ver van mijn bed show. Wij kunnen met onze afstand bediening weg zappen op zoek naar een vermakelijker program.
En dat is ook goed want het is een onbegonnen zaak om je al het leed uit de wereld aan te trekken en er dag in dag uit mee bezig te zijn. Echter: moeten we er onze ogen en oren voor sluiten? NEE is mijn mening. Wij hebben puur geluk gehad dat we hier in dit land zijn geboren. Ik realiseer me heel goed dat er hier mensen leven van een bijstandsuitkering, die nauwelijks hun hoofd boven water kunnen houden en jaar in jaar uit niet weten hoe ze de volgende dag door moeten komen. Of mensen die “gevangen” zitten in een verpleeghuis waar ze 2 keer per dag naar het toilet mogen omdat er te weinig personeel is. Ik weet dat hier in dit land ook veel armoe en gebrek is. En toch vind ik het goed om af en toe stil te staan bij mensen uit de rest van de wereld die niet zoveel geluk hadden als ik.
Je zal maar in bijvoorbeeld Liberia wonen waar én oorlog heerst maar ook een Ebola epidemie gaande is. Hele gezinnen gaan dood aan een alles vernietigende ziekte. Ik krijg het beeld niet van mijn netvlies van een dood lichaam verpakt in een lijkzak dat gewoon eerloos in een diepe kuil wordt gegooid. Ook dit was een mens, een levend wezen dat recht had om leven net als jij en ik. Mensen in Syrië die op de vlucht slaan omdat ze anders vermoord worden door een groep losgeslagen IS aanhangers. Mensen die nergens naar toe kunnen, hun huizen zijn vernield, hun familieleden gemarteld en gedood. Waar kunnen zij naar toe? Juist, ze komen naar hier. In een land waar het heel goed is maar waar veel kritiek op asielzoekers is. Kreten als “ze leven op onze centen”, ” ze brengen alleen maar narigheid voor ons land”, “wat moeten we met al dat buitenlands volk” hoor je overal om je heen. Maar zo zwart-wit is het naar mijn mening allemaal niet. Ik probeer me voor te stellen hoe mijn leven er uit zou zien als ik in een land van dood en verderf zou moeten leven. Zou ik blij zijn met hulp uit het buitenland? Mijn antwoord is JA. Zou ik mijn kinderen willen beschermen tegen dood en verderf? Mijn antwoord is wederom JA. Zou het makkelijk zijn mijn vaderland te verlaten, alles achter me te laten en naar een vreemd land te gaan met een vreemde taal waar ik niemand kan verstaan, andere gebruiken en normen en waarden dan waarmee ik opgegroeid ben? Daarop is mijn antwoord NEE! Misschien zou het helpen om begrip proberen op te brengen voor mensen die het moeilijk hebben in binnen-en buitenland, dat we met zijn allen iets toleranter zouden worden. Leven en laten leven dan zou de wereld een stuk mooier worden.
madebyvonne 