Poison

De eerste intraveneuze kuur zit erin! En ik heb me echt vergist in de impact.

Na een super hartelijke ontvangst van mijn oud collega’s werd ik geïnstalleerd, stoel 4 was voor mij gereserveerd. Ik ben heel eerlijk, op dat moment gierden de zenuwen door mijn keel. Want wat moet je verwachten, de bijwerkingen zijn uitgelegd maar wat of hoe het in het ‘echie’ gaat weet je niet van tevoren. Het aanprikken ging deze keer super, in een keer raak! Grote Carla (er is op de cytostatica kamer ook nog een kleine Carla 😁) luisterde naar mijn ‘aanwijzingen’ waar ik wist dat nog een goed bloedvat zit en dat is zoooó fijn na de soms toch wel eigenwijze broeders en zusters die maar raak prikken.

Het eerste uur had ik eigenlijk nergens last van en ik dacht nog “hier fiets ik mooi doorheen”…… maar die gedachte werd keihard onderuit gehaald. Vanaf de insteekplaats van het infuus begon het te prikkelen en strak te voelen, daarna deed het aanraken van de deurklink pijn, het drinken van water op kamertemperatuur leverde een serieuze kaakkramp op en als kers op de taart ook pijnlijke tintelingen in mijn voeten, benen en handen en vingers. Weer een uur later begon ik duizelig te worden en mistten mijn ogen de coördinatie van samenwerken met als gevolg dubbel zien. Natuurlijk mag het heerlijke gevoel van een rotsblok in je maag niet ontbreken dat zou dit chemo feest niet compleet maken!

Thuisgekomen ben ik in mn bed gedoken en dat is echt niets voor mij om te doen. Ik voel me echt belabberd, als ik een koud oppervlak aanraak met mijn handen of voeten voelt het alsof je met je tong aan een bevroren metalen oppervlak blijft plakken. Warme vloeistoffen lijken in mijn mond te branden. Gelukkig zijn deze klachten na een paar dagen weer van voorbijgaande aard, tenminste in de meeste gevallen. Ik begrijp nu waarom iedereen in ‘oncologie-land’ zo blij is dat deze kuren gehalveerd zijn van 6 naar 3 keer omdat het resultaat van 3 keer net zo goed is en je dan minder kans hebt op blijvende bijwerkingen. Ik had de heftigheid echt onderschat if misschien ben ik gewoon een hypergevoelig watje dat kan natuurlijk ook. De meneer die twee stoelen verderop zat met dezelfde kuur stapte uit zijn stoel en liep zo zonder jas naar buiten of er niks was gebeurd…… Zo zie je maar dat elk mens anders is en wij vrouwen echt van het zwakke geslacht zijn 😉😉😉😉😉😉

Ik weet waarvoor ik het doe en dat maakt het denk ik allemaal een beetje acceptabeler, maar fijn is anders. Ik zie het allemaal wel, ik neem het vandaag en de komende tijd zoals het komt. Het kan niet anders.