Love of my life

Vrijdag 31 januari 2020

Vandaag wil ik toch echt mijn lief eens in het zonnetje zetten. Mijn steun en toeverlaat in goede en in slechte tijden, zoals we elkaar op 10 november 2000 ooit beloofd hebben. Johan en ik hebben elkaar pas ‘later’ leren kennen, in 1998. Ik was 28 en Johan een groen blaadje van 27 jaar jong. Ik had mijn appartement in de verkoop staan, het appartement gelegen op de eerste verdieping, zelf zou ik verhuizen naar de begane grond zodat ik een tuin erbij zou hebben. En daar kwam Johan samen met zijn vader mijn zorgvuldig opgeknapte appartement bezichtigen. Johan was meteen enthousiast maar papa liet duidelijk horen dat er een aantal zaken hem niet bevielen. Er zat geen behang tegen de muren, nee klopt ik had alle muren voorzien van structuurverf in een kek kleurtje, er lag sisal vloerbedekking in de woonkamer en dat was toch ook niet je van het. Zo waren er nog legio dingen die niet in de smaak vielen maar toch besloot Johan mijn appartement te kopen en ik kocht het beneden appartement.

Een jaar later kregen we steeds meer contact, van twee kanten werden er dingen verzonnen om vooral elkaar toch maar te kunnen ontmoeten. Ik vond hem steeds leuker terwijl Johan later bekende mij vanaf het eerste ogenblik te zien zitten. We spraken af om op 6 november 1999 samen naar Weert swingt te gaan. Mijn vriendin Danielle ging ook mee (lekker veilig😜). En vanaf die avond zijn we een setje! We hebben elkaar niet meer losgelaten. Aangezien we geen verliefde pubers meer waren kwam alles in een stroomversnelling. Na een paar maanden woonden we samen, we zijn binnen het jaar getrouwd en was ik zwanger van Nina. Turbo Tonny en turbo Anita.

Johan en ik zijn elkaars gelijke, we hebben dezelfde (achterlijke) humor en we hebben goede gesprekken. Ik viel als een blok voor zijn optimistische kijk op het leven, zijn zorgzaamheid en uiteraard is het een lekker ding! Het is zo fijn, zeker nu, een partner te hebben die er voor je is, voor je opkomt en waarvan je weet dat hij er altijd voor je zal zijn. We kunnen op elkaar bouwen en hebben aan een half woord genoeg. Na verdriet komt er toch weer die zonnestraal, vindt de humor weer zijn weg naar boven zodat we ondanks de ellende slap liggen van het lachen. Ik ben dankbaar, dankbaar dat hij op het juiste moment in mijn leven kwam, dat hij de papa van onze kinderen is en het baasje van onze hond en kat (😉).

Lieve, lieve, lieve Johan, ik hoop dat het ons gegeven is dat we samen heel oud mogen worden en dat ik je dan nog eens lekker in je sexy (tegen die tijd) hang-billen mag knijpen. Ik zou niets liever willen.

Liefs Von X ♥️