In mei had ik niet gedacht dat we nu toch naar le douce France af konden reizen. Gelukkig gooit Corona nu geen roet in het eten en ook de oncoloog is akkoord dat we gaan.
En het is nodig, voor ons alle vier. Even alle zorgen aan de kant, even ‘vergeten’ wat er de laatste zeven maanden is gebeurt, even weer met twee voeten op de grond landen. Aarden, dat is wat ik nu nodig heb. Boven op de col du Rosset, uitkijkend over de wereld onder ons voel ik me klein en nietig. Ik neem de stilte in me op en geniet van het oneindige uitzicht. Ik besef heel goed dat ik maar een heel klein radertje ben in deze immense wereld. Het is een fijn gevoel hier samen met Johan te staan, wetende dat onze relatie sterk genoeg is om stormen te trotseren zoals we deze doorgemaakt hebben.
Al hoe graag ik wil alles te vergeten, dit lukt niet. Het flitst toch wel een aantal keer per dag door mijn hoofd. Ik had gedacht dat ik het twee weken aan de kant kon schuiven om gedachteloos en onbezorgd door het leven te gaan maar ik merk dat het nog te vers is. Daarnaast wil ik fysiek ook nog niet echt opknappen. De energie laat te wensen over, elke middag word ik overvallen door een intense moeheid die niet overgaat met een tukkie van een half uurtje. Maar goed, ik heb vakantie en kan hier aan toegeven. Ik heb nog niet eerder zo weinig ondernomen tijdens vakanties dan nu. Maar goed, lekker lezen en breien is ook fijn.
Ik voel weinig behoefte aan contact met de buitenwereld, waar ik eerder tijdens vakanties fanatiek was in verhaaltjes schrijven, nu ontbreekt me de zin. Ook heb ik besloten mijn blogs niet meer te delen op Facebook. Dit is dus de laatste. Ik realiseer me dat er veel mensen zijn die daar niet op zitten te wachten. Ik wil mensen niet ‘verplichten’ mijn verhalen te liken met een duimpje of hartje. Ik blijf bloggen, maar dan op mijn WordPress pagina, voor lotgenoten en andere geïnteresseerden. Te vinden onder madebyvonnie.wordpress.com. voor diegenen die me (gratis) willen blijven volgen. Laten we het op Facebook maar gewoon bij de vrolijke en lichte plaatjes houden. 👍🏻♥️
madebyvonne 
Natuurlijk blijven we je volgen Yvonne. We denken iedere dag aan je!
😘
Lieve Yvonne
Ik blijf hoor……oke 😉
Dikke kus van mij 😘
😘
Op de voet volg ik je…
Je gaat mij ter harte.
Weet je; het zou vreemd zijn als je niet geregeld aan al jouw troubles zou denken; het is nog zo allejezus vers en in feite ben je er nog steeds mee bezig.
Wel is het zaak om te “aarden” zoals jij dat noemt.
Geef alles een plaatsje, zodat er ruimte vrij komt voor nieuwe energie.
Geniet met je gezin van jullie samenzijn en de mooie momenten…..herinneringen in wording.
Belangrijk voor jullie alle vier.❤️💕
😘
Ik kan niet anders zeggen dan💪❤️🍀
😘
Ha lieverd
Ik kijk altijd uit naar je verhalen en Han ook. Hoop dat jullie een fijne vakantie hebben met je geweldig gezin inclusief Freddie. Blijf schrijven, vooral voor jezelf! X
Verstuurd vanaf mijn iPhone
>
😘
Dan bij deze een hartje lieve sterke Yvonne❤
😘
Lieve Yvonne,
Ik blijf je heel graag volgen. Dit omdat je heel mooi schrijft, maar nog meer omdat ik graag weet hoe het met je gaat. Ik heb je altijd een mooi mens gevonden toen ik je wekelijks een paar keer tegen kwam, en nu ik je zo volg weet ik dat mijn gevoel het bij het rechte eind had. Ik wens je nog veel genietmomenten toe met je gezin. Blijf luisteren naar je lijf, want dat heeft altijd gelijk! 💖
😘
Lieve Yvonne, blijf vooral genieten en helemaal het samenzijn, met zijn viertjes en Freddy natuurlijk. Maak er een mooie vakantie van!!!
Liefs Karina.
😘
Lieve Yvonne,
Zo goed dat jullie lekker in Frankrijk zitten.
Kanker leert om naar je lijf te luisteren en als je moe bent, dat je dan gaat rusten.
Denk aan jou met alle likes en hartjes.
😘
Lieve Yvonne, neem het moment zoals het komt en blijf dicht bij jezelf en je eigen gevoel. Je hoeft aan niemand verantwoording af te leggen. Geniet samen maar lekker van al het moois wat er wel is!😘😍🙏🍀🌻💪
😘