Dat er meer is tussen hemel en aarde daar ben ik van overtuigd ook al sta ik met mijn grote voeten heel vast in de Nederlandse klei. In mijn werk als verpleegkundige heb ik genoeg ervaringen gehad waarbij het voor mij heel duidelijk werd dat in gene zijde geliefden op ons wachten. Zo was er eens een dame op hoge leeftijd, zij was er slecht aan toe, ze dreigde te stikken door een slokdarm tumor die haar luchtpijp dicht drukte. Het was een kwestie van dagen, iom de arts en familie koos mevrouw ervoor dat ze palliatieve sedatie wilde, haar liefdevolle familie was bij haar. Ik prikte het infuus en sloot de pomp aan, het kleine frèle vrouwtje in het veel te grote bed keek me dankbaar aan. Ze nam afscheid van iedereen die haar lief was, de kinderen weken niet van haar zijde, er heerste een mooie en ontspannen sfeer in de kamer. Per order van de arts zette ik de pomp hoger omdat mw niet in slaap viel en ze ongemak uitte. De kleinkinderen druppelden een voor een binnen om afscheid te nemen. Tot iedereen was geweest en ik dacht dat ze op dat moment wel zou gaan slapen. Echter dit gebeurde maar niet, onwaarschijnlijk met de hoge dosis medicatie die mevrouw op dat moment kreeg. Ik vroeg aan haar kinderen of zij wisten of er nog iemand was waar hun moeder nog geen afscheid van had genomen? Haar zoon antwoordde verdrietig dat zijn moeder zijn zoon niet had gesproken, hij woonde in Amsterdam en kon niet naar Weert komen omdat zijn vrouw juist bevallen was van hun kleinzoon. Ik vroeg of het wel mogelijk was om de kleinzoon te bellen zodat mevrouw hem toch even kon spreken. Zo gezegd, zo gedaan. Het was een gesprek tussen een oma en haar kleinzoon “hoe gaat het met je jongen, je zult wel moe zijn nu de kleine er is, knuffel hem maar eens lekker, dag jongen, het ga je goed”. Ze gaf me de telefoon hoorn en zuchtte diep met een glimlach om haar mond. Ze keek al haar kinderen een voor een aan die in tranen om haar heen stonden. Ze zei tegen hen: “ach, daar is ons pap, hij staat op me te wachten. Dag lieve schatten, tot ooit”. Ze strekte haar beide armen uit en weg was ze. Ze stierf met een grote glimlach op haar gezicht. Dit is me altijd bijgebleven. Zo zijn er nog veel meer momenten geweest maar dit was zo mooi, zo sereen.
Vanmiddag had ik zelf ‘zo’n ervaring’. Mijn lieve vriendin op afstand B. stuurde me een berichtje via Messenger dat ze vannacht een droom had gehad over mij, het betrof de kleur rood, die staat voor kanker, en pijn links onder in de buik en dat er iets gedaan moest worden met muziek omdat dit de werking zou versterken. Ze vroeg me om me terug te trekken met muziek die me raakte en het te laten gebeuren. Ik ben lekker warm in bed gaan liggen, heb een Spotify playlist gemaakt met de nummers die me het meest raken en liet het op me afkomen. Ik voelde ineens een enorme grote soort van luchtbol aan de linkerkant van mijn onderbuik en daarna een scherpe pijn in mijn lever streek, ongelofelijk veel pijn! Plotseling keek het net of de boel explodeerde en was de pijn weg. Ik kreeg een enorme huilbui, als een golf die vanuit mijn tenen omhoog naar mijn kruin golfde. Ik heb niet meer zo gehuild sinds ik kind was, snikken, schokschouderen, de tranen bleven maar komen. De kleur rood kwam helder naar voren…..
Lieve B. loopt als een rode draad door ons leven. Ik leerde haar kennen als Rots&water (een methode die ze inmiddels omgezet heeft in haar eigen methode) docente van onze jongste dochter. B. Met een geweldig gevoel voor kinderen, wetend wat een kind nodig heeft dat gevoeliger is dan het gemiddelde kind, hen lerend hoe ze zich staande kunnen houden in deze wereld. Hoe ze soms sterk moeten staan als een rots om gezien te worden en zichzelf te laten gelden en soms vloeibaar moeten zijn om mee te bewegen in de wereld. Mijn kinderen hebben daar veel aan gehad. Na die tijd hebben we via Messenger contact gehouden met af en toe een face to face bezoekje. Op de een of andere manier weet ze precies wanneer ik haar ‘nodig’ heb en dan is ze er ineens. Net of er een onzichtbaar lijntje tussen ons in loopt.
Lieve B. ik ben zo dankbaar dat jij deel uitmaakt van mijn/ons leven, dankjewel voor ons lijntje♥️
https://youtu.be/j-fWDrZSiZs
madebyvonne 